IJdeltuiterij 2.0 – Waarom je expertise laten zien geen luxe is, maar noodzaak

Vorig jaar schreef ik een blog over ijdeltuiterij in communicatieland. Over hoe het benoemen van je eigen kwaliteiten – zeker op social media- al snel wordt gezien als opschepperig. Egocentrisch. Of eentje die ik onlangs weer eens voorbij zag komen: hoogmoed. Dat je goed bent in wat je doet en jezelf daarvoor op de borst kloppen wordt nog vaak weg gezet als ijdeltuiterij. In het blog nam ik mijn eigen ijdelheid onder de loep – en kreeg daar een stortvloed aan goedbedoelde ontkenningen op. ‘Nee joh, jij bent helemaal niet ijdel!’ ‘Je bent okay zoals je bent.’ ‘Je bent gewoon...

Lees meer

Principes boven poen: hoe ik leerde kiezen met hart en hoofd

Je kunt het zo gek niet bedenken of er is wel een speciale dag voor. Zo was het deze week wereldfietsdag, oma & opa-dag, wereldmilieudag en nationale overblijfdag. Veel bedrijven en ondernemers gebruiken dit soort ‘inhaakdagen’ voor hun social media marketing. Vandaag is het trouwens world pest day, ofwel plaagdierendag. Over die themadag heb ik nog geen social posts gezien 😉. Wat ik wel weet, is dat ik soms mijn eigen plaagdier ben. Die interne plaaggeest verstoorde vroeger nogal eens mijn intuïtie als er via-via opdrachten op mijn pad kwamen. Handig en gezellig, zo’n groot netwerk En het is ook...

Lees meer

C’est la vie (en la chanson): wat het Songfestival me leerde over verbinding

Foto Sugarcoated Company

C'est la-la-la-la la vie. Dat weet 'onze' Claude na zaterdag als de beste. Volgens de bookmakers zou zijn tweetalige nummer hoog in de Eurovisie top 10 belanden. Het publiek bleek helaas niet bepaald scheutig met punten uitdelen aan Claude. De thuisstemmers kozen massaal voor de Oostenrijkse zanger JJ. En ook voor Israël trouwens. Waarom dit land gezien de genocide die er gaande is ‘gewoon’ mocht meedoen is me een raadsel. Maar in de wereld van het Eurovisie Songfestival gelden andere spelregels. Ook dit jaar kon ik het niet laten een deel van het ultieme camp muziekfestijn op de beeldbuis te...

Lees meer

Hoe mijn wereld kleiner, maar wel rustiger werd

Er is leven na Instagram

Ik heb mijn Instagramaccount verwijderd. In februari plaatste ik er mijn laatste post, een vurig betoog tegen de macht van Meta en Mark Zuckerberg. Toen ik de maand ervoor tijdens de inauguratie van de orange buffoon de techmiljardairs op de eerste rij zag zitten, was er iets in me geknapt. Die techreuzen zijn al jaren oppermachtig, maar nu zagen we hen open en bloot en zonder gêne aan tafel zitten bij POTUS. Miljardairs die zo'n dikke vinger in de politieke pap hebben, de rijkste zakenmannen ter wereld die invloed gekocht hebben. Ik werd gewoon misselijk van alleen al de aanblik....

Lees meer

Waarom je diploma niet je lot bepaalt

Toen ik met MediaSwitch begon, had ik nog een heel ander beroep. In de zomer van 2011 was ik mijn vaste baan als communicatiemedewerker net kwijt geraakt en zat ik met mijn neus in de studieboeken. Ik volgde een opleiding tot mediacoach, een indertijd nieuw én broodnodig beroep. Al jaren eerder -in mijn functie als gezondheidsvoorlichter bij de GGD- signaleerde ik de noodzaak van het mediawijs maken van kinderen en jongeren. Maar GGD’en, CJG's, scholen en bibliotheken organiseerden nog helemaal geen activiteiten op dat gebied. Ik besloot dat aanbod zelf te gaan maken Wat volgde was een spannende sprong in...

Lees meer

Liefde, Rome en mijn eigen feestdag

Morgen is het Valentijn, een dag die wereldwijd in het teken staat van de liefde. Persoonlijk heb ik weinig met Valentijnsdag, ook nooit gehad. De commerciële poespas er omheen staat me sowieso tegen. En echt romantisch ben ik ook al niet. Maar ik heb wel iets met liefde. Daarom is 14 februari in Huize Groenendijk wel degelijk een feestelijke dag, inclusief taartjes en blommen. Mijn partner Stijn is namelijk jarig. Zodoende vieren wij vrijdag ons eigen feestje: ValenStijn. Wist je dat Valentijnsdag Romeinse wortels heeft? Een van de legendes over de oorsprong ervan komt uit mijn favoriete stad Rome. In...

Lees meer

De valkuilen van uitstelgedrag

Foto: Vivian Kramer gezegd Freher

Uitstelgedrag. We hebben er allemaal wel eens last van. Een vervelende of moeilijke taak die je steeds voor je uitschuift. Of je onderschat de tijd die een bepaalde klus in beslag neemt. Als de deadline nadert, realiseer je je ineens dat je uren tekort komt. Perfectionisme kan ervoor zorgen dat je niet eens aan de klus begint. Want stel je toch eens voor dat het eindresultaat niet aan je (hoge) standaard voldoet?! En eentje die ik zelf maar al te goed herken: keuzestress! Bij teveel opties neemt besluiteloosheid het van me over. Online een vakantiehuisje zoeken, resulteert dan in helemaal...

Lees meer

Waarom ook je to-do list kerstvakantie nodig heeft

Eliane Groenendijk te Leiden

De kerstvakantie is (bijna) voorbij. Je boom is afgetuigd, de kerstballen zijn opgeborgen, en werkend Nederland is terug in actie. Je inbox stroomt alweer vol, agenda’s raken gevuld, en het lijkt alsof de wereld weer op volle toeren draait. Uiteraard hoop ik dat je een beetje bent opgeladen tijdens de kerstvakantie. Al weet ik ook dat sommigen met een roodgloeiende to-do-lijst en een gestreste blik de feestdagen in rolden. En dat is zonde, want dat kan echt anders. Vlak voor de kerstvakantie is het hectiek alom Bij mijn opdrachtgevers is december een maand vol deadlines, jaarafsluitingen en -niet te vergeten-...

Lees meer

Ik ben een kerstbal🎄

Daar hang ik dan. Hoog in de kerstboom tussen de gezellige lichtjes ✨ en groene dennentakken. Ik ben die opvallende bal die een beetje scheef hangt, eigenlijk net iets te zwaar voor de tak waaraan ik bungel. Maar hé, balans is so overrated. Als kerstbal hoef ik niet perfect te zijn. Het is mijn uitstraling die telt. Die glinsterende bal waarnaar je blik telkens getrokken wordt, omdat deze iets eigens heeft. Hangend tussen de takken bekijk ik jouw wereld en zie ik wie jij echt bent. Vanaf mijn uitkijkpost gluur ik naar jouw wereld Een woonkamer vol verhalen zie ik....

Lees meer

Mens, durf (hulp) te vragen!

‘Mevrouw wilt u zitten?’ Ik sta in volle stadsbus. De chauffeur rijdt als een maniak om op tijd bij alle haltes te zijn. In sommige bochten moet ik me heel stevig vasthouden om niet door de bus te worden gezwiept. Bij weer een scherpe bocht heb ik pas door dat het meisje het tegen mij heeft. ‘Wilt u zitten?’ herhaalt ze. Ze pakt haar tas en maakt aanstalten om op te staan. Nee hoor, schat,’ hoor ik mezelf zeggen. ‘Blijf jij maar lekker zitten. Lief dat je het vraagt.’ Ze bedoelde het hartstikke goed natuurlijk Maar ik vond die die...

Lees meer