Leven lang lummelen

‘Je weet wel dat er daar heel weinig te doen is, he? Ik had het met een goede vriendin over onze aanstaande zomervakantie. Ze had eerder de kust van Normandië bezocht en sprak uit ervaring. ‘Dat is nu juist de bedoeling,’ antwoordde ik mijn vriendin. 'Hoe minder er te zien is, hoe beter.' Stond ik vroeger doorlopend in de actiestand als ik op vakantie was, tegenwoordig wil ik vooral rust. Voorheen laadde ik op van musea en kerken bezoeken, iedere dag buiten de deur eten en uren en uren door de stad banjeren. Zoveel mogelijk zien en doen was belangrijk....

Lees meer

Jouw hoofd in beeld, ja graag!

In een van mijn eerdere blogs schreef ik al eens over: de talenten van mijn klanten. En hun bescheidenheid daarover! Mijn opdrachtgevers zijn ontzettend goed in hun vak. Terwijl ze een spotlight verdienen, blijven die talenten vaak onderbelicht. Laat onbescheiden zien wat je in huis hebt, is steevast mijn advies 😃. Schrijven of spreken over hun talenten is nog tot daaraantoe. Maar die foto of video, moet dat nou echt? Mijn kop in beeld, daar zit toch niemand op te wachten? Je wilt niet weten hoe vaak ik dat te horen krijg. En echt niet alleen van vrouwen. Mensen zijn...

Lees meer

Iedereen kan iets

I can write with my toes. I can also eat, brush my teeth and play Heart & Soul on the piano. I want to see what Claire can do…. I can’t do anything. No, everybody can do something. Gaat er al een belletje rinkelen? Het zijn citaten uit The Breakfast Club, een van mijn favoriete tienerfilms uit de jaren tachtig van de vorige eeuw. Deze iconische scene kan ik nog altijd woord voor woord spellen. Want het klopt als een bus. En dat laatste zinnetje hoor ik nog geregeld als een soort mantra in mijn hoofd. Iedereen kan iets. Mensen...

Lees meer

Reizen zonder hitte en hobbels

Eliane en Stijn in Fiesole in Toscane

Oh wat is het hier mooi! Kletsnat van het zweet en met kramp in onze kuiten stonden we eindelijk boven op de heuvel. Genietend van een adembenemend uitzicht klokten we verkoelend water naar binnen. Vanaf het balkon van ons knusse Florentijnse appartementje had ik al vaker naar boven gekeken. Zag ik het nou goed en lag er een gehucht bovenin de heuvels? Van die typisch Toscaanse huisjes spotte ik, een kerkje natuurlijk en vooral heel veel groen. Zouden er nog mensen wonen of was dit zo’n nagenoeg uitgestorven Italiaans bergdorpje? Na een week gingen we eindelijk de stad uit Die...

Lees meer

Wat een schrijver met een schrijfcoach moet

Eliane van MediaSwitch stopt mobiel in tas

‘Heb jij een schrijfcoach? Serieus? Maar waarom, als schrijven je vak is?’. Een collega-ondernemer vroeg het me onlangs met een oprecht verbaasde blik. Ja, ik heb een schrijfcoach! Al jaren zelfs. En ik ben heel blij met haar. Ook als tekstschrijver en communicatieprofessional wil ik scherp blijven en investeren in bijscholing en deskundigheidsbevordering in mijn vakgebied. Een schrijfcoach valt daar wat mij betreft ook onder Na een lange writer’s block had ik in coronatijd het bloggen weer opgepakt. Als ik mijn verhalen uit 2020 nu teruglees, lijken ze over een andere wereld te gaan. Net als de rest van de...

Lees meer

We hebben een Eliane nodig!

Je leest de openingszin van een telefoongesprek met een van mijn vaste opdrachtgevers. Hij heeft een projectbureau dat mooie sociaal-maatschappelijke projecten en impactvolle jongerencampagnes bedenkt én uitvoert. Eerder die maand had hij m’n blogpost op LinkedIn gespot. Eureka! Fluks maakte hij een to do-lijstje en appte me voor een belafspraak. De corporate nieuwsbrief moest herzien, de website geactualiseerd en misschien wilde ik ook meedenken met een meer strategische aanpak voor de socials van zijn projecten? Inmiddels zijn we dik twee jaar verder en werk ik met veel plezier samen met hem en zijn team. Klanten denken aan me als ze...

Lees meer

Een schrijfvout in me tekst

Ik zou willen dat ik hier met een stalen gezicht kon beweren dat ik nooit fouten maak in mijn teksten. Gelukkig is dat niet zo. Want ook ik verhaspel weleens woorden en bega soms grammaticale blunders tijdens het schrijven. Aangezien ik in de meeste gevallen mijn eigen eindredacteur ben, komen die foutjes vanzelf boven water. En anders wijst een aandachtige bloglezer mij er wel op. Hoe erg zijn taalfouten eigenlijk? Wanneer je een tekstschrijver inhuurt, mag je verwachten dat taal en spelling in orde zijn. Omgekeerd vind ik schrijffouten in de stukken van mijn opdrachtgevers helemaal niet vervelend. Voor hen...

Lees meer

Mijn favoriete ingrediënt is liefde

Ik steek net zoveel liefde in mijn schrijfwerk als wanneer ik aan het koken ben.

Eten is een van mijn hobby’s. Ik ben er dol op! Ook op lekker koken trouwens. Mijn favoriete keukens zijn de Thaise en Indiase. Inmiddels kan ik zelf redelijk goed curry’s maken en ook voor gerechtjes als samosa’s of koude loempia’s draai ik m’n hand niet meer om. Okay, het staat niet binnen twintig minuten op tafel. Maar dat mag geen reden zijn om zoiets heerlijks niet zelf te maken. Zo weet ik precies wat er in zit, is het gerecht minder vet en zout en ik kan zelf de kruiden doseren (handig als er pepers in moeten!). De ingrediënten...

Lees meer

Winterweer werkt ongelijkheid in de hand

M’n Instagramfeed bestond de week voor kerst vooral uit schaatsen-op-natuurijs-video’s en hoe-houd-ik-mezelf-warm-filmpjes. Handig, want ik had het ijskoud. Na een nacht vriezen stonden bij ons de ijsbloemen op de ramen. Met enkel glas en slecht sluitende kozijnen heb je dat al snel. In de slaapkamer kon ik de ijzige wind zelfs langs mijn oren voelen. Het tocht, kraakt en piept er van een jewelste. Door het hoge puntdak is de ruimte sowieso amper te verwarmen. Een elektrische deken, winterdekbed en warme bedsokken helpen gelukkig tegen de ergste vrieskou. Voor mij is kou in huis gewoon In de dik twintig jaar...

Lees meer

Mijn guilty pleasures met kerst

Als ik de naam Tim Burton hoor, dan weet ik dat ik schitterend doch duister spektakel ga zien. Net als miljoenen anderen zit ik momenteel aan de buis gekluisterd voor Wednesday. Die serie gaat over Wednesday Addams, een intelligent meisje dat nooit lacht en kampioen sarcasme is. Ze is door haar ouders Morticia en Gomez (the Addams Family, je kent ze vast nog!) naar Nevermore Academy gebracht, waar ze een aantal vreselijke moorden onderzoekt. De serie is een plaatje qua cinematografie, hoofdrolspeler Jenna Ortega een stoïcijnse ontdekking. Vanavond kijk ik de voorlopig laatste aflevering. Nu al zin in! Mijn favoriete...

Lees meer