Al wekenlang gaat het in de media over bijna niets anders dan het coronavirus. Begrijpelijk gezien de omvang van deze pandemie. Het is bijna surrealistisch om mee te maken. Alle scholen zijn dicht, mensen hamsteren massaal toiletpapier en restaurants en cafés sluiten hun deuren. Het openbare leven is tot stilstand gekomen. Maar dat geldt niet voor de online wereld. Er is de doorlopende berichtgeving over de coronacrisis. Daarnaast geven zo’n 17 miljoen ‘experts’ 24/7 gevraagd en ongevraagd hun adviezen en meningen via sociale media en online platforms.
Mijn brein kan het niet aan
De coronacrisis is dominant aanwezig in ons digitale leven. Ook in Whatsappgroepen ontkom je niet aan een constante appjesstroom. De een stuurt een grappige meme door, de ander vertelt over de broer van een achternicht die het virus heeft, weer een ander is bezorgd over hoe het moet met de kinderen nu de school gesloten is. Ondertussen moet mijn brein die overload aan berichten zien te verwerken. Door de angst en bezorgdheid die we de hele dag met elkaar delen -ik doe het zelf ook- schiet m’n stresslevel omhoog. Mijn gevoelige hersenpan kan die stroom niet hanteren zonder dat ik hiervoor maatregelen tref.
Hooggevoeligheid als kracht
Ik weet niet beter dan dat ik een rijk gevoelsleven heb. ‘Overgevoelig’ noemden ze me in mijn jeugd. Vroeger vond ik het lastig met mijn gevoeligheid om te gaan, inmiddels zie ik het als kracht. Gevoelige types zoals ik hebben tegenwoordig ook een etiket. Ik ben een ‘HSP’, ofwel een highly sensitive person. Een HSP-label of niet, it is what it is. Ik voel emoties van anderen feilloos aan en kan intens genieten van muziek en kunst. Ik raak van slag door harde geluiden, fel licht en nare luchtjes. Een afwijzing komt bij mij keihard binnen. Net zoals onrecht en oneerlijkheid, dat trek ik slecht. Als vriendin is deze HSP’er hondstrouw en consciëntieus, en dat ben ik ook naar mijn opdrachtgevers toe.
Leve de moderne technologie!
HSP’ers hebben vanwege hun emotional overload veel tijd nodig om prikkels te verwerken. Door stiltetijd in te lassen, gun ik mijn snel overprikkelde brein de broodnodige rust. Dat is wat je noemt een uitdaging in onze snelle 24-uurs maatschappij, die dankzij WIFI en smartphone almaar voort raast. In de huidige crisis zijn we zelfs nog meer dan anders online verbonden. Laat ik voorop stellen dat ik blij ben met de moderne technologie. Het is makkelijk om up to date te blijven en contact te houden via alle media die voorhanden zijn. Ik kan videobellen met mijn ouders, Facetimen met mijn vriendin in Sydney en Skypen met een oud-collega in Alabama. Zo ben ik toch een beetje bij ze. Maar het zorgt ook voor een corona information overload die mijn telefoon en dus mijn hoofd binnen dendert. Het maakt me ongerust en gespannen.
Meer rust, minder stress
Ik heb geen controle over wat er nog staat te gebeuren. Ik weet niet of er een totale lock down komt. Of dat een geliefde misschien besmet raakt. Geen idee ook of ik over een maand nog wel opdrachten heb. Maar ik heb wel controle over wat ik online consumeer. Zodoende beperk ik mijn digitale inname. Ik kijk alleen ’s ochtends journaal. Overdag check ik bewust geen nieuwssites. Whatsapp berichten doseer ik, en ik zit in zo min mogelijk groepen. De leefregel die ik al tijden volg, is nu nog urgenter voor me: ik leg uiterlijk om 20:30 uur mijn mobiel in de kast. De smartphone blijft braaf in de lader tot de volgende ochtend. Mijn avond vul ik met offline activiteiten zoals: kletsen, lezen, collages knippen of een Netflix-serie bingen. Ik gun jouw hoofd ook een information underload. En dus meer rust. Minder stress. Het helpt je deze moeilijke tijd net even wat kalmer door. Begin er vandaag nog mee… Echt, je kan het!
