Toen ik gisteren thuis kwam van een weekendje weg zag ik het pas goed. M’n vriend had me er al over geappt. Ravage in onze straat. Eunice had er flink huis gehouden. Ik miste een paar dakpannen aan de achterzijde van ons appartementencomplex. Ik spotte een geknakte boom, haar takken wreed afgerukt door de kracht van de winterstorm. Eunice had fietsen opgetild en verderop neergekwakt. Niets en niemand ontziend had ze zich een weg door ons oude straatje gebaand.
Ik heb wel wat met stormen
Tien jaar geleden zat ik in New York toen Irene langs kwam. Ik kende orkanen eigenlijk alleen van journaalbeelden op televisie en uit films. Nu waren wij op vakantie in de USA en kregen we een heuse orkaan voor de kiezen. Het leek me erg spannend, al had ik geen idee wat ons te wachten stond. We logeerden in een oud pand in de wijk Harlem. Dat huis stond er al zeker een eeuw, ik vertrouwde erop dat het tegen een stootje kon. De eigenaar had vaker uit het orkaanvaatje getapt en zette kaarsen voor ons neer in geval de elektriciteit zou uitvallen. Dat bleek een slimme zet, want die viel inderdaad uit.
Het was fascinerend om een orkaan mee te maken
’s Middags begon het al keihard te waaien, met een soort rukwinden die ik nooit eerder had gevoeld (zie de foto). Het was exciting en eng tegelijk. We besloten niet eigenwijs te doen en kochten proviand voor een paar dagen. We sms’ten het thuisfront over wat er ging komen en dat we hen op de hoogte zouden houden. Ondertussen volgden we de 24/7 live verslaglegging op diverse tv-zenders. Irene was inmiddels aan het beuken geslagen in de stad. Onze lampen en TV gingen aan en uit en weer aan en uit. Buiten werden bomen met wortel en al los gerukt, metrostations liepen onder water en in Staten Island brandde een heel huizenblok af. Irene was mean!
Een storm buiten is een ander verhaal dan storm in je hoofd
Ook daarover kan ik meepraten. In 2012 schreef ik me bij de KvK in als mediacoach. Ik gaf onder meer gastlessen en workshops over mediawijsheid en ouderavonden over mediaopvoeding. Mediacoach was toen nog een nieuw beroep. In de praktijk bleek het lastig er een verdienmodel voor te maken. Om te kunnen rondkomen, ging ik er steeds meer klussen bij doen. Ik pakte alles aan wat op mijn pad kwam. Webteksten schrijven voor een filmcoach, een stichting helpen met fondsenwerving en social media inspiratieworkshops voor zzp’ers. Door de enorme verscheidenheid aan opdrachten lukte het me ’s nachts niet de stormvloed in mijn hoofd het zwijgen op te leggen.
Die storm ging pas liggen toen ik durfde te kiezen
Ik besloot te stoppen als mediacoach en me alleen nog te richten op communicatiewerk. Dat deed ik toch ook al jaren, nu bracht ik daarin focus aan. Dat gaf rust. En richting! Stiekem vond ik het ook leuker dan werken als mediacoach. Dat hielp met de knoop doorhakken en een doorstart te maken met MediaSwitch. Sindsdien profileer ik me alleen nog als communicatieprofessional. Ik kan nu andere drukbezette vrouwen (en mannen, hoor 😉) helpen met taken die op jullie afdeling of bij jouw organisatie blijven liggen. De (eind)redactie van de nieuwsbrief, redigeren van webteksten, interviews voor de wijkkrant, you name it, ik pak het graag voor je op! Stuur me een berichtje, dan bespreken we wat ik van je kan overnemen om de storm op jouw werk te beteugelen.
–> Voor wie het leuk vindt om meer over ons orkaanavontuur te lezen: hier lees je mijn blog dat ik in 2011 schreef voor mijn toenmalige blogsite Where is my mind.
