Laatst was het weer eens zover. Bloedspetters op mijn badlaken. Jakkes! In de badkamer had ik me tijdens het afdrogen open gehaald aan mijn handdoek. Eentje van hotelkwaliteit notabene! Na twintig jaar trouwe droogdienst is ons badgoed zo ruw als schuurpapier. Een droger hebben we niet. Onze handdoeken kun je zowat neerzetten, zo kneiterhard zijn ze inmiddels. Misschien toch maar eens naar de Hema voor nieuwe, liefst fluffy baddoeken?
Moet het oude versleten zijn voordat je iets nieuws mag kopen?
Van huis uit leerde ik dat je pas iets nieuws koopt als het oude kapot of zwaar beschadigd is. Eerst zelf proberen te maken, laten repareren of een creatieve oplossing bedenken. Mijn moeder naaide leren kniestukken op de gaten van mijn corduroy broek (gruwel, die stof!). In de vorm van hartjes, dat verzachtte het leed nog een beetje. Fast fashion had je toen nog niet (echt). In mijn klas was het normaal dat je kleding van je oudere broer of zus afdroeg. Een oude kast van opa verfde mijn vader voor mijn tienerkamer in een hippe rode kleur. Etenswaren gingen veel langer mee dan de datum die op de verpakking stond. Je rook of proefde het vanzelf als het product bedorven was.
Die duurzame opvoeding zit diep
En dat vind ik helemaal niet erg. Sterker nog: zo’n duurzame houding juich ik ook toe bij mijn klanten. Niet voor niets schrijf ik graag voor maatschappelijke organisaties, en duurzaamheid is een belangrijke leidraad in mijn werk. En privé dus ook. Ik laat nog steeds liever iets herstellen voordat ik het weg doe. Sinds ik op naailes zit, is een loszittende rokzoom of gaatje in een vestje zo gemaakt. En ik vind het lastig om iets nieuws voor in huis te kopen als het oude exemplaar eigenlijk nog niet stuk is.
Dat geldt alleen niet voor apparatuur
Nu koop ik het liefst tweedehands kleding, meubels en lampen, maar voor apparatuur geldt dat niet. Die bijna monumentale energieslurpende wasmachine of een door en door verkalkte waterkoker, die ‘mogen’ nieuw aangeschaft. En dat doorgezeten Ikea-bankstel, indertijd al een afdankertje van een vriendin, mag na tien jaar heus wel vervangen door een nieuw exemplaar. Waarom vind ik zo’n schuurpapieren handdoek weg doen dan toch zo moeilijk?
Het zit ‘m in de vraag of dat oude exemplaar écht nog voldoet
Die oude dressoirkast is nog prima, misschien wel beter dan een modern Ikea-exemplaar. Maar die wasmachine en die waterkoker? Die kunnen zich niet meten met een nieuwe. Ze maken de was nog schoon en het water heet, maar ze verbruiken veel te veel energie. De plussen wegen niet op tegen de minnen. Net zoals die website die na jaren aan een update toe is: er komen nog bezoekers en er staat nog tekst op, maar dat weegt niet op tegen het verlies van potentiële klanten doordat het ding traag is en de verkeerde toon treft. De nieuwsbrief die iedere keer weer een haastje-repje-klus is en daardoor onnodig afgeraffeld wordt. Of die sociale media kanalen die anders moeten ingericht. Allemaal versleten handdoeken of energieslurpende wasmachines 😉.
Waar liggen op jouw werk de versleten handdoeken?
Jij voelt vast goed aan wat er eigenlijk vervangen of vernieuwd moet worden. Je komt er alleen steeds niet aan toe! Wat schuurt er nog bij jou, al haal je je er misschien nog nét niet aan open? Neem contact met me op, dan bespreken we in een vrijblijvend gesprek wat ik voor jou en/of je organisatie kan betekenen.
