Als ik de naam Tim Burton hoor, dan weet ik dat ik schitterend doch duister spektakel ga zien. Net als miljoenen anderen zit ik momenteel aan de buis gekluisterd voor Wednesday. Die serie gaat over Wednesday Addams, een intelligent meisje dat nooit lacht en kampioen sarcasme is. Ze is door haar ouders Morticia en Gomez (the Addams Family, je kent ze vast nog!) naar Nevermore Academy gebracht, waar ze een aantal vreselijke moorden onderzoekt. De serie is een plaatje qua cinematografie, hoofdrolspeler Jenna Ortega een stoïcijnse ontdekking. Vanavond kijk ik de voorlopig laatste aflevering. Nu al zin in!
Mijn favoriete series komen uit Scandinavië
Vooral Scandinavische misdaadseries staan bij ons op het filmmenu. Hoe gruwelijker, hoe beter. Bij elke nieuwe serie sta ik versteld van wat de scenarioschrijvers nu weer voor akeligs hebben verzonnen. Mijn liefde voor wrede Scandinavische televisie begon met het Deense The Killing (Forbrydelsen). Die serie (2007-2012) rond politie-inspecteur Sarah Lund in haar onafscheidelijke dikke wollen trui zag ik pas jaren nadat ie op de Nederlandse TV was uitgezonden. Drie seizoenen smullen! Op MyLum kon ik alle 44 afleveringen achter elkaar kijken. De serie staat inmiddels ook op Netflix.
Netflix op je scherm betekent bingewatchen
Het marathonkijken begon met The Bridge (Bron), toch wel mijn favoriete Scandinavische misdaadserie. De titel verwijst naar de Sontbrug die Denemarken en Zweden verbindt. Ik heb een zwak voor neurodivergente personages, bij The Bridge kwam ik volledig aan m’n trekken. Hoofdpersonage Saga Norén zit in het autistische spectrum en drijft haar omgeving soms tot wanhoop met haar manier van communiceren. Maar als kijker ga je haar gedrag steeds beter herkennen en begrijpen. En het is natuurlijk ook heel knap hoe ze met haar slimme en unieke brein de meest afschuwelijke moorden oplost.
Na Bron volgde nog meer Noord-Europese narigheid
Zo keek ik naar Deens crimileed in: Dicte, Norskov en Kastanjemanden. De Finse series Karppi (met de geweldige Pihla Viitala als rechercheur en alleenstaande moeder Sofia Karppi), en Sorjonen (ook bekend als Bordertown) konden me ook bekoren. De Noorse thrillerserie Wisting vond ik heel spannend; het eveneens Noorse Acquitted (Frikjent) steengoed. In die dramaserie speelt Nicolai Cleve Broch de hoofdrol. Hem zien we ook in het laatste seizoen van de langlopende Zweedse politieserie Morden i Sandhamn (Sandhamn Murders). In IJsland kunnen ze er ook wat van: zoek op Netflix naar: Case en Trapped/Entrapped. Enge, spannende series van Zweedse makelij bingde ik de afgelopen jaren het meest: Conspiracy of Silence, Modus, Quicksand, Sthlm Rekviem, Hassel, Arne Dahl, Springfloden, Beck en Rebecka Martinsson.
Rond kerst mag ’t van mij wel wat zoeter
Gruwelseries mogen dan mijn guilty pleasure zijn, in de kerstperiode staar ik ook graag naar een beeldbuis zonder moordpartijen, gewetenloze slechteriken of martelpraktijken. Een heerlijke Noorse feel good-serie, waar ook nog veel te lachten valt is Hjem til Jul. Met een geweldige hoofdrol van Ida Elise Broch (niet toevallig de halfzus van de hierboven genoemde Nicolai). En als je dan toch aan het bingen bent…. Ga dan meteen door naar de Zweedse dramaserie Kärlek & Anarki, verrassend, grappig en origineel! De leukste serie die ik in jaren heb gezien. Het tweede seizoen staat inmiddels ook online. Inmiddels heb ik mijn lijstje klaar van films en series die ik in de kerstvakantie wil kijken. Geplande kerstlunches gaan door griep en corona niet door. Dus dat betekent twee dagen bingen voor de buis in Huize Groenendijk. Ik wens jullie knusse feestdagen met mensen die je leuk vindt en/of lief hebt ♥!
