Ik ben nieuwsmoe. Of beter gezegd: nieuwsmoedeloos. Al maanden gaat het in de media over bijna niets anders dan de Russische invasie in Oekraïne. Gezien de ernst ervan is dat ook niet zo vreemd. Het pandemiethema heeft stuivertje gewisseld met die vreselijke oorlog. Twee jaar lang zijn we 24 uur per dag gebombardeerd met nieuws over corona. En ook nu weer delen zowel experts als leken -gevraagd en ongevraagd- hun adviezen en meningen via sociale media en online platforms. Hierdoor voel ik me niet niet alleen moedeloos, maar ook machteloos.
De harde schijf in m’n hoofd is vol
Oekraïne is dominant aanwezig in ons digitale leven. M’n Instagram stroomt over van oorlogsleed, ooggetuigenverslagen en Story’s met geel-blauwe GIFjes die mensen als steunbetuiging posten. Op LinkedIn worden de toespraken van Zelensky gedeeld en lees ik verhalen over burgers die vluchtelingen opvangen. Ondertussen moet mijn gevoelige brein die overload aan berichten en beelden zien te verwerken. En dat lukt me dus niet. Ik lig wakker van de toestand in de wereld. En denk bij mezelf ‘wat deden we (niet) toen de oorlog in Syrië begon?’ Tegelijkertijd ben ik me nog meer bewust van mijn eigen witte privileges. Waarover ik me dan ook weer druk maak.
Mijn brein kan die continue nieuwsstroom niet aan
Voor gevoelige menstypes zoals ik betekent een oorlog in Europa ook dagelijks strijd in m’n hoofd. Als highly sensitive person (HSP) raak ik overweldigd door een overdaad aan prikkels. En dat is precies wat er nu gebeurt. HSP’ers hebben veel tijd nodig voor prikkelverwerking. Door hiervoor hersteltijd in te lassen, gun ik mijn brein de broodnodige rust. Dat is wat je noemt een uitdaging in onze snelle maatschappij, die dankzij WIFI en smartphones 24/7 voort raast. Ik vind het geweldig dat ik dankzij de moderne technologie makkelijk contact kan houden -en ze zelfs kan zien!- met mijn vrienden in Alabama, L.A. en Sydney. Maar die technologie zorgt ook voor een information overload die mijn telefoon en dus mijn hoofd binnen dendert. Het maakt me gestrest en bezorgd.
Meer rust, minder stress
Ik heb geen controle over wat er gaat gebeuren in de Oekraïne. Laat staan invloed op wat Poetin nog in petto heeft voor de wereld. Maar ik heb wel controle over de hoeveelheid nieuws die ik consumeer. Daarom kijk ik alleen ’s ochtends journaal en check ik geen nieuwssites. De leefregel die ik al jaren volg, is nu nog urgenter: ik leg na het avondeten mijn mobiel uit het zicht. De smartphone blijft tot de volgende ochtend op mijn bureau in de lader en gaat ook niet mee naar boven. Ik gun jou ook een information underload. En dus meer rust en minder stress. Het helpt je deze ingewikkelde tijd net even wat kalmer door. Probeer ’t eens een weekje, het zal je goed doen, echt!
Wil je daarover eens sparren met me? Stuur me dan een appje, dan doen we snel een bakkie!
Helemaal mee eens! Ik krijg tegenwoordig eigenlijk alleen nog maar mijn nieuws van de Correspondent, en grappige nieuwsprogramma’s. Misschien niet de meest intellectuele manier, maar de enige die ik op dit moment kan handelen.
I hear you! En ik lees ook graag artikelen van De Correspondent.
Doseren is het sleutelwoord! Sinds ik gehandicapt ben geraakt en alles veel meer tijd en energie kost, ben ik veel selectiever in alles. Corona heeft dat met name in het onderhouden van contacten versterkt.
Telefoon en ipad zijn reusachtige hulpmiddelen. Selectie in gebruik ervan altijd nodig.
Mee eens! Doseren is eigenlijk bij alles in ons dagelijks leven belangrijk 😀
Dank weer voor een inspirerend praatje. En De Correspondent? Ga ik lezen! EN die andere op een lager pitje.
Leuk om te lezen dat m’n praatjes je inspireren! ♥