Mag ik mijn plan nog een keertje tegen je aanhouden? vroeg mijn collega me vriendelijk. ‘Dan blijf jij ook aangehaakt bij het project.’ Langzaam voelde ik mijn wangen kleuren. Oei, zo serieus als ze het zei, bedoelde ze het ook. ‘Tuurlijk joh, geen probleem’ antwoordde ik, mijn rode konen negerend. ‘Na ons een-tweetje weet je precies hoe je dit project moet aanvliegen. Of wil je ‘t liever over de zomer heen tillen?’ In mijn kaken voelde ik gehinnik opkomen, maar ik wist de lachbui zonder blikken en verder blozen binnen te houden.
Haar woordkeus zat in mijn allergie
Blij was ik met m’n nieuwe baan. Toch bezorgde het kantoorjargon er me al op mijn eerste werkdag enorme jeuk. Als nieuweling op de afdeling was ik druk bezig met het afwerken van een overvol inwerkprogramma. Dit bestond uit kennismakingsgesprekken, projectplannen en visiestukken lezen en aanschuiven bij ontelbare overleggen. Nu vind ik nieuwe mensen ontmoeten leuk. En gaat nieuwe dingen leren me over het algemeen best goed af. Dat geldt echter niet voor nieuwe kantoorterminologieën. Ik besloot de kriebels te negeren als ik ergernis voelde opkomen.
Kriebels kreeg ik ook van de overlegoverload
De vergaderveelheid was ongekend. Sommige dagen zat ik driekwart van mijn werkdag in overleg. Elke dag kreeg ik wel een keer de vraag om een vergadering in te plannen of een meeting in te schieten. Zoveel gebabbel de hele dag door was niet alleen afmattend, maar ook overweldigend. Door het spervuur aan kantoorjargon dat me om de oren vloog, had ik doorlopend een overprikkeld hoofd. En stiekem moest ik eigenlijk gniffelen. Maar collega’s uitlachen, dat doe je niet. ’s Avonds lag ik met suizende oren in bed de jeukwoorden van de werkdag te herkauwen.
Ik ben echt niet de enige met een jeukwoordenallergie
Op LinkedIn valt het me vaak op hoeveel mensen zich aan kantoorjargon ergeren. Van die bewoordingen waarvan je spontaan uitslag krijgt. Termen zo irritant dat je tenen ervan krom trekken. Uitdrukkingen die je bijna laten schuimbekken. Formuleringen die je zowat doen braken (vandaar ‘t bekende mag ik een teiltje?). Uitspraken die pijn doen aan je oren. Kriebelwoorden en clichézinnen zijn een energielek voor me. Ze doen me gapen en soms zelfs gruwelen. Terwijl ik dit typ, krab ik aan m’n kin van ergernis!
Waarom lees ik nog zoveel clichétaal?
Een kennis verwoordde het zo: Hoe je iets simpels toch interessant kan laten klinken. Spijker op z’n kop wat mij betreft. In gesprekken en teksten haak ik af bij teveel jeukjargon. Terwijl je met woorden mensen juist kan activeren en een positieve ervaring kunt meegeven. Je kan mensen met taal in hun kracht zetten. Taal is een gereedschap om jullie verhaal te vertellen en jouw boodschap naar buiten te brengen. En dat kan heel goed in gewone mensentaal, zonder vakvocabulair gekriebel. Ik kan je daarbij helpen! Je mag jouw tekst tegen me aanhouden. Zo kunnen we samen de pijnpunten lokaliseren. Parkeer gerust je nieuwsbrief bij me. Nadat ik er een plasje overheen heb gedaan, geef jij er een klap op. Maar wellicht wil je eerst een call met me ingaan voordat ik jouw communicatie handen en voeten kan geven 😉.
