Oh wat is het hier mooi! Kletsnat van het zweet en met kramp in onze kuiten stonden we eindelijk boven op de heuvel. Genietend van een adembenemend uitzicht klokten we verkoelend water naar binnen. Vanaf het balkon van ons knusse Florentijnse appartementje had ik al vaker naar boven gekeken. Zag ik het nou goed en lag er een gehucht bovenin de heuvels? Van die typisch Toscaanse huisjes spotte ik, een kerkje natuurlijk en vooral heel veel groen. Zouden er nog mensen wonen of was dit zo’n nagenoeg uitgestorven Italiaans bergdorpje?
Na een week gingen we eindelijk de stad uit
Die reis ging niet zonder obstakels. Als rijbewijsloze ben ik voor vervoer aangewezen op de fiets of het OV. In Italië kun je goed reizen zonder auto, mits je geen haast hebt. Dat hadden we gelukkig niet, het was immers vakantie. Google Maps vertelde ons keurig hoeveel kilometers we moesten lopen. Prima te doen, ook voor ongeoefende langlopers. Alleen leek me twee uur omhoog klauteren in 35 graden toch niet zo’n goed idee. De bus omhoog bleek ieder uur te gaan. Keurig op tijd stonden we bij de bushalte. In de brandende zon uiteraard, want aan bushokjes deden ze daar niet.
Die middag won ik het kampioenschap zweten
In die sputterhete Toscaanse zon gutste het zweet al snel in beekjes langs onze ruggen. Die na een kwartier veranderden in stromende rivieren. Liters en liters huidvocht verloren we bij die bushalte. Bon giorno! groette de buschauffeur ons vriendelijk. De aanbik van twee doorweekte toeristen die op het heetst van de dag zijn bus instapten, toverde een glimlach op zijn lippen. Zijn licht spottende blik negerend, viel ik in de nagenoeg lege bus op een stoeltje neer om uit te puffen van deze beproeving.
Van bijkomen kwam niets terecht
De chauffeur had er zin in. Bij het optrekken had hij al flink vaart gemaakt, nu trapte hij het gaspedaal ferm in voor de klim naar boven. Weer voelde ik een zweetaanval opkomen. Spaans benauwd kreeg ik het. Van de schrik! De chauffeur wilde deze dag een snelheidsrecord verbreken en jakkerde als een jachtluipaard de bergpas door. Doodeng vond ik het. Want het was geen vlakke weg waarover we reden. Dit was een typisch gevalletje van een bumpy road.
De weg was tamelijk hobbelig
Door de combinatie van bulten op de weg, scherpe bochten en de sneltreinvaart van de chauffeur gilde ik bijna de hele rit. Halverwege de route sloot ik mijn ogen en prevelde een schietgebedje. Ik hield steeds voor ogen dat de beloning van een prachtig vergezicht op het glooiende Toscaanse landschap deze dollemansrit helemaal waard was. Dat uitzicht viel inderdaad niet tegen. Ook al hadden we niet uren hoeven klimmen, deze busreis kostte me fysiek en mentaal meer dan me lief was.
Zo gaat het soms ook bij mijn opdrachtgevers
Ze zwoegen op een persbericht over een nieuw project, maar vergeten de bijbehorende social posts. De medewerker die de nieuwsbrief maakt, krijgt deze maar niet af. Laat staan de website, die is al tijden niet geüpdatet. Ik ben er om die reis te maken of te vergemakkelijken. Voor mijn klant ben ik de bus, ik bereik mijn doel veel sneller dan wanneer jullie dit met eigen vervoer regelen. Mijn route is zonder al te veel obstakels op de weg. En zonder hitte-aanvallen! Benieuwd naar wat ik voor jouw trip kan betekenen? Neem dan contact met me op, ik vertel je er graag meer over.
